Nasz profil

 

Zarys historii Publicznej Szkoly Podstawowej im. UNICEF

w Lewiczynie.

 

Historia szkoły w Lewiczynie sięga czasów zaborów.

Pierwsze wzmianki datowane są na lata 1816-1818.

Po Kongresie Wiedeńskim Polacy doszli do wniosku, że mogą liczyć tylko na własne siły.

W takich okolicznościach, dzięki zapobiegliwości i wytrwałej pracy ówczesnego proboszcza parafii Lewiczyn ks. Teofila Osmańskiego powstała publiczna szkółka elementarna. Utrzymywano ją z ofiar i dobrowolnych zapisów rozłożonych na wszystkich parafian.

Pismem z dnia 30.03.1818 roku ksiądz Osmański został wezwany do organizacji placówki. Mieściła się ona w budynku parafialnym. Została zatwierdzona pismem Komisarza d/s Oświaty Obwodu Warszawskiego z dnia 11.05.1818 roku.

 

Dokument zatwierdzający szkołę

w Lewiczynie

Nr 4198 Komisarz Obwodu Warszawskiego Służba Cyw. Rządu w Warszawie. 11.05.1818

 

Dzieło zorganizowania Szkoły Elementarnej we wsi Lewiczyn potwierdzone przez Komisję Wojewódzką do użycia właściwego Dozoru przysyłając.. Wzywa Go o zastosowanie w Ex pensie zupełnie do etatu - przy tym oświadcza, że Naddzierżawca Ekonomii Goszczyn został wezwany do wyznaczenia domu na szkołę tymczasowo jaki bądź może, a potem starał się o wybudowanie nowego za dopomożeniem Towarzystwa Szkolnego.

 

Do dozoru Szkółki Elementarnej (podpis nieczytelny)

 

Trudności lokalowe jednak się nie skończyły. Budynek parafialny mógł pomieścić tylko 24 uczniów. Do szkoły natomiast uczęszczały dzieci z Lewiczyna, Skurowa, Jaroch, Kuss, Oczesał, Piekiełka, Kraski, Widowa, Grotowa Górnego i Dolnego, Borut, Zaborowa, Zaborówka, Wilczego Targu. W związku z tym powołany uprzednio Dozór Szkoły postanowił wynająć dom prywatny i zobowiązano społeczność Lewiczyna do poczynienia starań związanych z budową nowej szkoły. Województwo przeznaczyło na ten cel 1000 złp oraz drewno. Szkoły jednak nie pobudowano.

17.04.1821 roku ks. Teofil Osmański kupił osiem mórg magdeburskich i dom z zabudowaniami od niejakiego Komorowskiego - mieszkańca Lewiczyna - dla szkoły. Płaca roczna nauczyciela wynosiła wówczas 600 złp. Gospodarze nie płacili, więc po trzech latach nauczyciel Niciński opuścił wieś, a wrócił tu były nauczyciel ks. Zalewski z płacą 81 złp.

Ostatni zapisek pochodzi z 30.03.1828 roku - budynek szkoły i pole zabrał ówczesny dzierżawca Lewiczyna - Zawadzki. Szkoła elementarna istniała więc 10 lat.

Prawdopodobnie w 1603 roku działała już wiejska szkółka, czego dowodem jest opis wizyty bpa Goślickiego " ze wsi Jarochy vector scholae pobiera dziesięcinę"

 

Kolejne wiadomości o szkole pochodzą dopiero z roku 1926. Jedynym wówczas nauczycielem i dyrektorem był pan Poniatyszyn. Znajdowała się ona wówczas w murowanym budynku biblioteki mleczarni oraz remizy strażackiej. Następnie kierownictwo objął pan Marian Rzeczkowski, a nauczycielami w tym czasie, a także podczas okupacji byli: panie Małachowska, Burzyńska oraz panowie Jakobi, Fornalski, Kraszewski.

Działania wojenne zawiesiły pracę placówki, chociaż nie zrezygnowano z tajnych kompletów.

W 1933 roku w szkole było 6 oddziałów, czterech nauczycieli i około 260 uczniów.

15 sierpnia 1937 roku odbyła się wielka loteria fantowa, z której dochód miał być przeznaczony na budowę nowego budynku. Jednak do niej nie doszło. Lekcje w dalszym ciągu odbywały się w kilku budynkach: w dawnym domu gminnym, w mleczarni oraz na posesji Państwa Puncewiczów. Do szkoły uczęszczało wówczas około 210 uczniów.

W 1945 roku kierownictwo objął Władysław Lewandowski, który rozpoczął starania o budowę nowej szkoły. W 1947 roku odbyło się walne zebranie rodziców, na którym zapadła decyzja o budowie. Społeczność Lewiczyna zobowiązała się wówczas do bezpłatnej pracy i transportu materiałów budowlanych oraz gromadzenia środków na ten cel. Zakontraktowano także po 200 złotych z 1 ha na rzecz szkoły. Za pieniądze komitetu oraz otrzymane z gminy kupiono budynek z majątku Lewiczyna, następnie budynek ten został rozebrany i przeznaczony na fundamenty szkoły. Wykop został zrobiony przez mieszkańców w czynie społecznym. Cegłę na nową szkołę przywożono z cegielni w pobliskim Worowie. Wozili ją wozami konnymi okoliczni mieszkańcy w czynie społecznym. Piach, żwir, wapno oraz cement został zakupiony za pieniądze zarobione na licznych zabawach szkolnych organizowanych przez Komitet Rodzicielski. Budowniczym szkoły był Pan Czajkowski – mistrz murarski z Grójca.

W 1948 roku prace nasiliły się i już w roku 1950 młodzież rozpoczęła naukę w nowym budynku (na parterze). Szkoła prezentowała się wspaniale – zbudowana z czerwonej cegły widoczna była z daleka. Nie było wówczas centralnego ogrzewania; a w każdej klasie stały po dwa piece kaflowe. Stopniowo, przez lata, prowadzono prace wykończeniowe w budynku. Zmieniał się jego wystrój i wyposażenie – został otynkowany, w latach 70-tych założono centralne ogrzewanie i kanalizację, dobudowano od zachodu część mieszkalną.

Przez kolejne lata wzrastał dorobek szkoły przy współpracy Rady Rodziców, mieszkańców Lewiczyna i okolicznych wsi.

Do 31 grudnia 1995 organem nadzorującym było Kuratorium Oświaty w Radomiu, a od 1 stycznia 1996 prowadzona jest przez Urząd Gminy w Belsku Dużym.

26 maja 1998 roku odbyła się uroczystość nadania szkole sztandaru i imienia UNICEF. Tego dnia wmurowano tablicę pamiątkową poświęconą Panu Władysławowi Lewandowskiemu – pierwszemu kierownikowi i organizatorowi obecnej szkoły. Zaproszeni goście po części oficjalnej mogli obejrzeć część artystyczną z udziałem wszystkich – 172 uczniów klas 0 – VIII.

Z chwilą wejścia w życie reformy oświatowej w 2000 roku Publiczna Szkoła Podstawowa ze szkoły ośmioklasowej stała się szkołą sześcioklasową. Liczba uczniów zmniejszyła się do około 130. Zdecydowana część absolwentów kontynuuje naukę w Publicznym Gimnazjum w Belsku Dużym.

W 2005 roku oddano do użytku salę gimnastyczną o powierzchni użytkowej 563,70 m² i kubaturze 2 860,00 m³.

W 2009 roku wybudowano wielofunkcyjne boisko sportowe o sztucznej nawierzchni mieszczące pełnowymiarowe boiska do piłki ręcznej, koszykowej i siatkowej.

W 2017 roku PSP im. UNICEF w Lewiczynie z sześcioletniej szkoły podstawowej stała się na powrót osmioklasową szkołą.

 

 

Dyrektorami szkoły byli:

1945- 68 Władysław Lewandowski

1968-85 Jan Krajewski

1985-87 Janusz Szajko

1987-91 Tomasz Krawczyński

1991-99 Tomasz Fliszkiewicz

od 1999 Mirosława Bojaczuk

Przez wiele lat pracowało w niej także wielu wspaniałych i oddanych pedagogów: Wacław Abram, Zbigniew Ramotowski, Tadeusz Trzaska, Katarzyna Lewandowska, Jadwiga Trzaska, Euzebia Krajewska, Henryka Jezierska, Lidia Urbanowicz, Barbara Solecka, Teresa Jasińska, Jerzy Wojciechowski, Irena Korczak, Ewa Kuligowska, Iwona Dmowska, Barbara Dąbrowska.

 

Opracowała :

mgr Mirosława Bojaczuk